Jeleniogórski kryminał historyczny

Jelenia Góra, pierwsze dni po wyzwoleniu… Niemcy jeszcze nie zdążyli wyjechać i wciąż mają nadzieję, że to jednak nie będzie konieczne, Polacy jeszcze nie przejęli miasta od Rosjan, wielu tu przyjeżdża z nadzieją na jakąś okazję, co najmniej na szaber, ci osadzeni tu jako przyszła polska władza starają się panować nad żywiołami charakterów, które poczuły swobodę w wyborze dalszego postępowania; panuje atmosfera, w której wszystko jest możliwe…

Jest rok 2012. Poznajemy dwóch funkcjonariuszy policji: inspektora Leonarda Korewicza i aspiranta Józefa Bednarskiego. Obaj mozolą się nad tajemnicą tragicznej śmierci Niemca Jurgena Glognera, którego ciało znaleziono u stóp „Grzybka”, znanej miejscowej wieży widokowej. Brak śladów, świadczących, że został z wieży zrzucony, ale i brak powodów, dla których miałby sam się z niej rzucić. Niczego nie wyjaśnia wiedza o godzinie otwarcia wieży, ani stwierdzenie doskonałej znajomości przez denata topografii miasta. Z dalszych dociekań okazuje się, że nieszczęsny Glogner przybył tu z Bremen, gdzie znany był jako pracownik tamtejszego muzeum, że doktoryzował się z architektury Dolnego Śląska, był autorem licznych publikacji naukowych, miłośnikiem malarstwa Michaela Willmanna, znał język polski, bywał w Polsce. Co robił w naszym kraju tym razem?

Książka jest niezwykle interesująca. Czuje się, że napisał ją intelektualista. Elektryzuje tym bardziej, że autor wiedzie nas na ogół znanymi drogami i opowiada o czasach, które znamy z historii lub z opowieści osób, które wtedy w Jeleniej Górze żyły i pewnie brały udział w wydarzeniach, jeśli nie tych opisanych w książce, to w bardzo podobnych.

Romuald Witczak