Podróż z Turyngii w śląskie Góry Olbrzymie
60,00 zł
Spis treści
- Herrnhut. Domy wspólnotowe. Sala modlitewna. Cmentarz. O wspólnocie. Żytawa. Oybin.
- Frýdlant. Wallenstein. Lázně Libverda. Klasztor Hejnice.
- Unięcice. Biblioteka. Rozmaite zbiory. Aparatura fizyczna. Modele. Szlifiernia granatów. Okolica. Dzień na Smreku. Świeradów.
- Bilý Potok. Smédava. Souš. Huta szklana. Leśnik Karl. Wysoki Kamień. Szklarska Poręba. Wodospad Kamieńczyka. Marysin. Wodospad Szklarki. Witriolejnia. Piechowice. Chojnik. Cieplice. Jelenia Góra. Rafineria cukru. Helikon. Kavalierberg. Staniszów. Witosza. Grodna. Ścięgny. Bukowiec. Kowary. Dzień na Śnieżce.
- Kowary. Gryf. Lubań. Zgorzelec. Górnołużyckie Towarzystwo Naukowe. Mgr Schwarz. Święty Grób pod Zgorzelcem. Landeskrona. Spostrzeżenia na temat Górnych Łużyc, w tym zwłaszcza Serbołużyczan.
PREMIERA!
David Friedrich Schulze, “Podróż z Turyngii w śląskie Góry Olbrzymie: przez Saksonię, Szwajcarię Saską i Górne Łużyce, z przystankami na Oybinie i w Unięcicach” (1802)
wyd. oryginalne: “Reise von Thüringen durch Sachsen, die sächsische Schweiz und die Oberlausitz, über Oybin und Meffersdorf in das schlesische Riesengebirge” (Leipzig 1804)
Książka zawiera opis jego pieszej wędrówki odbytej we wrześniu 1802 roku. Jej trasa wiodła przez Herrnhut, Żytawę, Oybin, Frýdlant, Lázně Libverda, Unięcice, Świeradów Zdrój, Szklarską Porębę, Cieplice, Jelenią Górę, Kowary, Gryf i Lubań do Zgorzelca. Znajdziemy tu m.in. szczegółowe sprawozdania z wizyt w osadzie Braci Morawskich w Herrnhut oraz w pałacu znanego naukowca A. Traugotta von Gersdorfa w Unięcicach, relacje z Oybina, Smreka, Chojnika i Śnieżki, a także jedyny znany opis noclegu w legendarnej Michelsbaude przy Starej Drodze Celnej w Wysokim Grzbiecie Gór Izerskich. Lekturę pogłębiają dygresje historyczne, a mnogość szczegółów dotyczących życia codziennego i otoczenia pozwala czytelnikowi przenieść się w czasie i obserwować świat oczami wędrowca sprzed ponad dwustu lat.
Autor ilustracji, Adrian Zingg, urodzony w 1734 r. Sankt Gallen w Szwajcarii, uczył się sztuki miedziorytnictwa od swego ojca, z zawodu skrawacza stali. Po praktykach u artystów berneńskich wyjechał na siedem lat do Paryża, a w 1764 został zatrudniony w nowo założonej Akademii Drezdeńskiej. W tym czasie poznał i pokochał tereny przełomu Łaby na sasko-czeskim pograniczu, i to on wraz z innym działającym w Dreźnie Szwajcarem, Antonem Graffem (1736–1813), nadał im nazwę „Szwajcarii Saskiej”. W 1769 r. Zingg został powołany na członka Wiedeńskiej Akademii Sztuki, a w 1787 r. — Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie. W roku 1803 został mianowany profesorem miedziorytnictwa w Akademii Drezdeńskiej, a następnie otrzymał tytuł nadwornego miedziorytnika dworu saskiego. Zmarł w 1816 r. w Lipsku.
Wydanie zapoczątkowuje serię “Navigare Necesse Est” – historycznych relacji podróżniczych z regionu Karkonoszy i Gór Izerskich. W przygotowaniu kolejne tomy: A. Traugott von Gersdorf “Dzienniki podróżne. Część pierwsza: 1765-1780”; J.C.F. GutsMuths “Moja podróż po ojczyźnie: z Turyngii w Góry Olbrzymie aż po źródła Łaby i przez Czechy w Góry Kruszcowe” (1799); anonim “Podróż w Karkonosze i sąsiednie okolice Czech i Śląska w roku 1796”.
2021
Wielka Izera